FEDAKAR ELMA AĞACI

Bu şiirsel öyküyü dün kütüphane öğretmenimizin önerisi ile aldık.
1960'lı yıllarda Shel Silverstein namlı bir erkek yazarın kaleminden; kitabın illüstrasyonu da yazara aitmiş.
Okuduk ve okuduk ve sevdik
Resimler ve hikaye çok güzel perçinleşmiş.
Birçok dile çevrilmiş, Wikipedia'dan görebildiğim kadarıyla Türkçe'ye çevrilmemiş.
Kendimce çevirdim.
Belki yenilerde bir yayınevi alıp çevirmek ister, biz 15 gün sonra geri vereceğiz, memlekette bizcesi olursa alırız, okuruz, severiz.

Öykü fedakarca sevebilen herkese ithaf edilmiş.
Ben okuyunca (neden acaba :)) anne çocuk ilişkisi gördüm, bilmiyorum ki bu kadar fedakarlık bu bağın dışındaki herhangi bir bağ için yapılabilir mi? Mecnun yapar mıydı, ya Leyla? Aslı ile Kerem; Şirin ile Ferhat?

FEDAKAR ELMA AĞACI
Zamanın bir yerinde kendi kendine yaşayan bir elma ağacı vardı.
Yalnızdı, sevmeye muhtaçtı, dalında kırmızı elmalar sevilmeye muhtaçtı.
Bir gün bir çocuk çıkageldi ağacın yanına
Oynadı yamacında
Ağaç çok mutlu oldu, sever oldu çocuğu
Her gün gel dedi çocuk, oyna burada
Ben sana hasret kalırsam naparım sonra
Her gün geldi çocuk
Oynadı ağaçla
Topladığı yapraklardan
Taç yaptı kafasına
Selam durun dedi ormanlar kralına
Ve gövdesine tırmandı ağacın
Dalları salıncak
Şu elmalar ne tatlıcak
Çocuk da çok sevdi ağacı
Çok sevindi ağaç buna, mutlu oldu

(hikayenin gerisini de kendi dilimce çevirdim ve fakat fikri mülkiyet hakları gerekçesi ile buradan çıkarttım.)